پلاستیک های زیستی
بسته به ماده، مدت زمان لازم برای کمپوست شدن کامل بیوپلاستیک ها ممکن است زمان متفاوتی داشته باشد و باید در تاسیسات کمپوست تجاری، جایی که دمای کمپوست بالاتری حاصل می شود و بین 90 تا 180 روز، کمپوست شود.اکثر استانداردهای بین المللی موجود مستلزم این است که 60 درصد ارگانیسم در عرض 180 روز تجزیه شود و همچنین برخی استانداردهای دیگر که به رزین ها یا محصولات قابل کمپوست نیاز دارند.همچنین مهم است که بین تجزیه پذیر و زیست تخریب پذیر و کمپوست تمایز قائل شویم، زیرا این اصطلاحات اغلب به جای یکدیگر استفاده می شوند.
پلاستیک زیست تخریب پذیر
پلاستیک زیست تخریب پذیر نوعی پلاستیک است که توسط میکروارگانیسم های طبیعی (مانند باکتری ها، قارچ ها و غیره) در مدت زمان معینی تجزیه می شود.توجه داشته باشید که هیچ تعهدی برای باقی گذاشتن "بقایای غیر سمی" و همچنین زمان لازم برای تجزیه زیستی وجود ندارد.
بازیافت برای محیط زیست نیز مهم است و به همین دلیل ما نیز صفحه ای در مورد کیسه های بازیافت با اطلاعات جالبی داریم.
پلاستیک زیست تخریب پذیر
پلاستیک های تجزیه پذیر شامل انواع پلاستیک های تجزیه پذیر از جمله پلاستیک های زیست تخریب پذیر و قابل کمپوست می باشد.با این حال، پلاستیک های غیرقابل تجزیه و یا غیر قابل کمپوست معمولا از برچسب "پلاستیک تجزیه پذیر" استفاده می کنند.اکثر محصولات از برچسب های پلاستیکی زیست تخریب پذیر استفاده می کنند که به دلیل تأثیرات فیزیکی و شیمیایی تخریب می شوند.فعالیت بیولوژیکی بخش عمده ای از تخریب این محصولات نیست، یا فرآیند آنقدر کند است که نمی توان آن را به عنوان زیست تخریب پذیر یا کمپوست طبقه بندی کرد.
انواع پلاستیک های تجزیه پذیر
بر پایه نشاسته
برخی از محصولات پلاستیکی تجزیه پذیر از نشاسته ذرت ساخته می شوند.این مواد عمدتاً قبل از تجزیه نیاز به یک محیط میکروبی فعال دارند، مانند محل های دفن زباله یا کمپوست، برخی در این محیط کاملاً تخریب می شوند، در حالی که برخی دیگر فقط سوراخ می شوند، در حالی که اجزای پلاستیکی تجزیه نمی شوند.ذرات پلاستیکی باقی مانده می تواند برای خاک، پرندگان و دیگر حیوانات و گیاهان وحشی مضر باشد.در حالی که استفاده از مواد تجدید پذیر در اصل جذاب به نظر می رسد، آنها بهترین مسیر را برای توسعه ارائه نمی دهند.
آلیفاتیک
نوع دیگری از پلاستیک تجزیه پذیر از پلی استرهای آلیفاتیک نسبتا گران قیمت استفاده می کند.مشابه نشاسته، آنها قبل از تجزیه به فعالیت میکروبی کمپوست یا محل های دفن زباله بستگی دارند.
قابل تجزیه نوری
آنها هنگام قرار گرفتن در معرض نور خورشید تخریب می شوند، اما در محل های دفن زباله، فاضلاب یا سایر محیط های تاریک تخریب نمی شوند.
اکسیژن زیست تخریب پذیر
محصولات فوق با فرآیند تخریب هیدراتاسیون تجزیه می شوند، اما مفیدترین و مقرون به صرفه ترین روش در فناوری جدید تولید پلاستیک است و پلاستیک با فرآیند تخریب OXO تجزیه می شود.این فناوری مبتنی بر معرفی مقدار کمی از افزودنی‌های تخریب‌کننده (معمولاً 3٪) در فرآیند تولید مرسوم است که در نتیجه خواص پلاستیک را تغییر می‌دهد.تجزیه پلاستیک ها به میکروارگانیسم ها بستگی ندارد.پلاستیک‌ها بلافاصله پس از تولید شروع به تخریب می‌کنند و وقتی در معرض گرما، نور یا فشار قرار می‌گیرند، تخریب را تسریع می‌کنند.این فرآیند برگشت ناپذیر است و تا زمانی ادامه می یابد که مواد فقط به دی اکسید کربن و آب کاهش یابد.بنابراین، قطعات پلیمر نفتی را در زمین باقی نمی گذارد.
زمان ارسال: آوریل-07-2021