کاربردهای پلاستیک

پلاستیک ها را رزین های مصنوعی نیز می نامند، عمدتاً به این دلیل که مهمترین کاربرد رزین های مصنوعی ساخت پلاستیک است.به منظور تسهیل در پردازش و بهبود عملکرد، مواد افزودنی اغلب اضافه می‌شوند و گاهی اوقات مستقیماً برای پردازش و شکل‌دهی استفاده می‌شوند، بنابراین اغلب مترادف با پلاستیک هستند.محتوای رزین مصنوعی در پلاستیک به طور کلی 40 تا 100٪ است.با توجه به محتوای زیاد و خواص رزین ها اغلب خواص پلاستیک را تعیین می کند، مردم اغلب رزین را مترادف پلاستیک می دانند.به عنوان مثال، رزین پلی وینیل کلراید را با پلاستیک پلی وینیل کلرید، رزین فنولیک و پلاستیک فنولیک اشتباه بگیرید.در واقع رزین و پلاستیک دو مفهوم متفاوت هستند.رزین نوعی پلیمر خام فرآوری نشده است، نه تنها برای ساخت پلاستیک، پوشش، چسب و مواد الیاف مصنوعی استفاده می شود.به جز بخش بسیار کوچکی از پلاستیک های حاوی 100% رزین، اکثریت قریب به اتفاق پلاستیک ها باید علاوه بر رزین جزء اصلی، مواد دیگری نیز اضافه کنند.

رزین مصنوعی همچنین ماده اولیه اولیه برای ساخت الیاف مصنوعی، پوشش‌ها، چسب‌ها، مواد عایق و غیره است. بتن رزینی پرمصرف نیز از رزین مصنوعی به عنوان ماده سیمانی استفاده می‌کند.از آنجایی که رزین مصنوعی در مقایسه با سایر مواد رقابتی دارای مزایای آشکاری در عملکرد و هزینه است، کاربرد آن در تمام جنبه های اقتصاد ملی نفوذ می کند.بسته بندی بزرگترین بازار رزین های مصنوعی است و به دنبال آن لوازم ساختمانی قرار دارد.وسایل الکترونیکی، برقی و خودرو نیز حوزه های کاربردی مهمی برای رزین های مصنوعی هستند.سایر بازارها عبارتند از مبلمان، اسباب بازی، سرگرمی، لوازم خانگی و لوازم پزشکی.